Kodeks cywilny do kręgu osób uprawnionych zalicza zstępnych, małżonka i rodziców spadkodawcy, jeżeli dziedziczyliby oni na podstawie ustawy po spadkodawcy. Do w/w osób, ustawodawca nie zaliczył jednak rodzeństwa. Tym samym, bracia i siostry spadkodawcy, jeżeli nie zostaną powołani do dziedziczenia, czy to na podstawie ustawy, czy też testamentu nie będą mogli żądać zapłaty odpowiednich kwot tytułem zachowku.
Darowizna dla wnuka a zachowek
Wnuk jest zstępnym spadkodawcy – tj. swojego dziadka – z uwagi na fakt, iż pojęcie to oznacza każdego kolejnego potomka tej samej osoby. Z tego względu, zgodnie z postanowieniami kodeksu cywilnego jest on uprawniony do zachowku, jeżeli dziedziczyłby po dziadku na podstawie ustawy. Taka okoliczność zachodzi przede wszystkim, gdy jego rodzic – a dziecko spadkodawcy – nie żyje – wówczas wnuk wstępuje w miejsce swojego rodzica – spadkobiercy ustawowego. Przy obliczaniu więc zachowku dla wnuka, nie bierze się jednak pod uwagę wszelkich darowizn, które zostały dokonane przez spadkodawcę przed urodzeniem się zstępnego.
Testament a zachowek dla rodzeństwa
Spadkodawca posiada swobodę testowania i może swobodnie dysponować swoim majątkiem na wypadek śmierci. Tym samym, w sporządzonym przez siebie testamencie może powołać do dziedziczenia różne osoby (zarówno te z rodziny, jak i te spoza), w tym swoje rodzeństwo, lub wybranych braci lub siostry. Powołanie ich do dziedziczenia to jedyna możliwość dla rodzeństwa na otrzymanie części majątku spadkodawcy, po jego śmierci. Rodzeństwo bowiem, z uwagi na treść art. 991 kodeksu cywilnego nie należy do kręgu osób uprawnionych do zachowku.